Zaburzenie mowy to zakłócenie czynności mówienia.

Przebyty udar niedokrwienny, udar krwotoczny, uraz mózgu wiążą się z zaburzeniem mowy typu afazja i dyzartria.

Afazja może przejawiać się:

• niemożnością nazywania (rzeczy, cech przedmiotów, czynności, relacji),
• utratą rozumienia mowy,
• utratą umiejętności czytania i pisania,
• utratą czucia ułożenia narządów mowy.

Dyzartria to zaburzenie na poziomie wykonawczym ruchowego mechanizmu mowy. Przejawia się dysfunkcjami w obrębie narządu oddechowego, fonacyjnego i artykulacyjnego. Skutuje zniekształceniami wymowy, czyniąc ją niezrozumiałą dla otoczenia.

Niemożność wyartykułowania własnych potrzeb, ograniczona możliwość porozumiewania się z otoczeniem, powoduje u chorego poczucie bezradności, upokorzenia i prowadzi często do depresji, a dla rodziny staje się poważnym problemem. Konieczna jest reedukacja mowy najwcześniej, jak to jest możliwe. Terapia dostosowana jest do typu zaburzenia.

Studio Głosu i Mowy prowadzi także:

• długoterminową i wielopłaszczyznową terapię osób jąkających się;
• rehabilitację głosu i mowy osób z różnego pochodzenia uszkodzeniami krtani i więzadeł głosowych;
• terapię głosu i mowy osób z niewydolnością podniebienno-gardłową – występującą na skutek rozszczepu podniebienia; terapię prowadzi się w trakcie leczenia operacyjnego na różnych etapach rekonstrukcji i korekty nieprawidłowo ukształtowanego narządu (podniebienia twardego, miękkiego i wargi);
• rehabilitację oddechową;
• rehabilitację zaburzeń głosu
  • występujących u lektorów, nauczycieli, śpiewaków; powstałych na skutek przesilenia, przeforsowania, nadmiernej eksploatacji narządu głosu, pracy w szkodliwych warunkach, przebytych stanach zapalnych,
  • spowodowanych przez nieprawidłowe posługiwanie się głosem, twardą lub chuchaną fonacją oraz nieprawidłowy tor oddechowy,
  • które mogą pojawić się po operacji tarczycy lub mechanicznym uszkodzeniu strun głosowych.